گازوئیل یا نفت گاز یا سوخت دیزل به عنوان سوخت موتورهای دیزلی و تأسیسات حرارتی بکار میرود. محدوده هیدروکربنهای آن بین C14-C20 و حتی C25 با دامنه نقطه جوش ۳۸۵ – ۲۵۰ درجه سانتیگراد است. نفت گاز عمدتاً از سه گروه پارافینیک، نفتنیک و آروماتیک تشکیل شده و دارای حداقل نقطه اشتعال 54 درجه سانتیگراد و ماکزیمم نقطه ریزش صفر درجه سانتیگراد است. دانسیته آن در دمای 6 / 1۵ درجه سانتیگراد برابر با kg/m3 ۸۲۰-۸6۰ می باشد. مهمترین مشخصه آن عدد ستان است که باید بیشتر از ۵۰ باشد تا موتور نرم و بیصدا کار کند. یک معیار اندازه گیری برای نشان دادن زمان تاخیر احتراق سوخت در موتورهای دیزل عدد ستان ( Cetane number ) است. این عدد زمان تاخیر میان شروع پاشش به داخل محفظه احتراق و شروع احتراق سوخت را نشان می دهد. در طی این تاخیر زمان، سوخت جمع شده و سپس محترق می گردد و این احتراق به صورت انفجار صورت می گیرد تا بتواند یک ضربه قدرت تولید نماید. هر چه زمان تاخیر کمتر باشد احتراق یکنواخت تر خواهد بود. حداقل عدد ستان براي نفت گاز باید ۵۰ باشد. میزان عدد ستان بستگی به فرایندي دارد که نفت گاز از آن تولید میشود. نفت گاز تولید شده به روشهای GTL عدد ستان بالایی دارند و کیفیت احتراق آنها بسیار خوب است.

گازوئیل (یا نفت گاز) تجاری کشور عمدتا از آمیختن محصولات نفت گاز حاصل از تقطیر اتمسفریک­، تقطیر در خلا، نفت گاز آیزوماکس، نفت سفید تقطیر در اتمسفر و مخلوط نفتا با درصدهای متفاوت در پالایشگاه های کشور بدست می آید که برای بهبود کیفیت احتراق سوخت در موتورهای دیزلی و کاهش آلاینده های زیست محیطی می بایست میزان گوگرد، ترکیبات نیتروژن دار و آروماتیک ها، دانسیته، نقطه جوش و باقیمانده کربن را در آن کاهش داد. ویژگی های نفت گاز بستگی به نفت خام اولیه دارد. مهم ترین این ویژگی ها عبارتند از منحنی تقطیر، گرانروی و رفتار در دمای پایین می باشد.